Helium

De lucht is helium geworden, ik ben licht en lijk te zweven

De klaproos en de fles

Eens, de blaadjes gevallen verwordt: onopgemerkt rood in donkerst paars, zwart: onomwonden

Ik ben Tithonus Voor heel even En laat even, even Een eeuwigheid Worden

Ik zocht, vond steeds en plots niets meer

Ik zie, graag: immer de schaduw en de nimf - bos en bed en grind en rauw - ondanks de schaduw die ik werp

I tell myself: “be patient, try and calm the fuck down"

De wereld is wat de wereld is en draait, ongewild, omdat het een grote steen is, rond een grotere, ietwat warmere (niet letterlijke) steen.