Fotoshoot

Nog een paar dagen en er volgt een fotoshoot. Een professionele. Zo eentje met een fotograaf en een camera die meer is dan een smartphone. Ten minste, dat veronderstel ik toch. Mijn ervaring met professionele fotoshoots is beperkt. Uitermate.

Er doemen spontaan beelden op van binnenshuise witte paraplu’s, felle stadionlampen, blue-screens en schaars geklede lingerie-modellen. Blitse studio’s, tafels volgeladen met koffie en fruit en boterkoeken en net iets te enthousiaste lensgeëquipeerde drilsergeanten. Een uit de hand gelopen Hollywood aan de Schelde. Wilgen in plaats van palmen, door koeien begrazen overstromingsgebieden in plaats van witte stranden. Ten midden dat alles, verweesd en ietwat aangeslagen, met open mond en knikkende knieën: ik, met hoegenaamd niks om handen.

Er dient zich ongetwijfeld klaar gemaakt te worden. Paasbest. Vers geknipt, op strategische plaatsen haren uitgeplukt en geschoren, en liefst van al ook nog uitgeslapen. Geen jetset feestjes de nacht tevoren. Alcohol levert wallen op en de meeste drugs bloeddoorlopen ogen.

Aan de zijlijn staan agenten. Agenten van het agency-hebbend soort. Klaar om het volgende naïeve talent op te pikken, warm te maken en uit te melken. Een Eldorado aan de einder voor zij die de droom waar kunnen maken: gezichten en lijven, meters hoog, uitgestald in straten, steden en luchthavens. Waarna: eeuwige roem en glorie.

Daar komt dan vast ook reizen aan te pas. Van shoots naar shows naar filmsets en designerdrugs gelardeerde afterparty’s. En van daar pronto naar wazige beelden, foute liaisons, de onvermijdelijke overdosis en een €6000 per dag kostend ontwenningscentrum. Therapeutische stoombadsessies, op curare gebaseerde meditaties, het beste be-en dat je maar can be-en en doodziek gal ophoesten in porseleinen toiletten. Paparazzi jagend op het minst flatterende zicht, breed uitgesmeerd in wereldwijd gedistribueerde tabloids. Na eerst publiekelijk verafgood, nu afgemaakt. Alles voor de verkoopcijfers.

De zon komt op en ik ga slapen. Nog een paar dagen en er volgt een fotoshoot. Zonder lingerie-modellen, enkel mijn kop voor op de achterflap van een boek. Ik overdrijf wellicht. Het zal heus wel zo’n vaart niet lopen.

De wilgen waaien halverwege bladloos langs de Schelde.