En zo is het opnieuw juli. Buiten druilt het miezerig zoals het eerder bij een aangename oktoberdag past maar de zomer is wel degelijk begonnen, ten bewijze daarvan: Tempus Cucumis.
Voor het vierde jaar op rij zijn pianist par excellence Lukas Huisman en ikzelve aan een nieuwe cd-opname begonnen. Voor het vierde jaar op rij opnieuw een nieuw genre, kwestie van onszelf klaar en duidelijk in de markt te zetten. Deze keer: lied. Niet meteen het betere vlaamsche lied, neen, gewoon, lied, op z’n klassieks – meestal. Een beetje zoals Schumann of Schubert maar dan zonder de psychoses of de syfilis. Piano en stem; dat dus.
Hoewel de titel van het grotendeels nog op te nemen kleinood – Lieder für schreckliche Zeiten – erg avec le temps lijkt te zijn lag deze voor het eerst in ons bestaan reeds maanden op voorhand vast; zo ergens rond december om semi-specifiek te zijn.
Dat zat namelijk zo: 2020, lang vooraleer het een jaar van wereldwijde ontreddering, triestesse en ongeloof werd, beloofde in oktober 2019 reeds een jaar van verandering te worden. Er werd van werk veranderd, er werd een tweede boek geschreven en er werd – ietwat onverwacht – verhuisd. Vooral dat laatste stuurde onze geplande zomerplannen danig in de war. Zowat al mijn instrumenten zitten tot minstens begin 2021 ergens in stockage, niet meteen de meest handige plaats om er een opname mee te maken en – na de eerder sobere bezetting vorig jaar – hadden we dit jaar best groots in gedachten.
Iets anders dus.
Iets volledig anders. Wegens het hele van werk veranderen, concept veranderen, boek af te werken gedoe bleef er bitter weinig tijd over om, ergens tussenin, muziek te schrijven. Daarom werd er dit jaar geopteerd om, op enkele nieuwe liederen na, een deel oud werk eindelijk in digitale vorm om te zetten. Dat oud mag u best letterlijk nemen, het oudste stuk dat er tussen zit schreef ik toen ik 16 was, een – ik dien, met een beetje hyperbool, maar minder dan ik zou wensen, eerlijk te zijn – eeuwigheid geleden.
En zo nemen we dit jaar liederen op. Lukas aan de piano, ik mag mijn bariton nog eens van stal halen. Van de negen nummers die naar goede gewoonte volgen zijn er zes “gerecycleerd” en drie nieuw; of dat op zal vallen… u mag het me gerust laten weten. Het eerste kwam vorige week vrijdag online. Er volgen er nog acht, ook telkens op vrijdag.
Ik wens u alvast erg veel luisterplezier, immers, zonder u lukt het ons nooit Beyonce eindelijk uit die top tien te kegelen.
Jeroen De Brauwer 
Geef een reactie