Het lesloze dorsten

Van geel tot rood
en blauw met stippen
strekken eindeloze velden
zicht uit:

          ’t is dringen en duwen

voor ’t voortschrijdend stuwen
en eindeloze vluchten van
roepend geluid;
en,

rasters onttrekken.
’t Is zichtbaar, ontastbaar
daar,
ja
waar kleuren ontspringen
als rivieren door haar.

Niet: dorstloos lessen
          maar
lesloos dorsten.

          Zouden

in mijn hand verwelken
als ik bloemen met je pluk?