Van geel tot rood
en blauw met stippen
strekken eindeloze velden
zicht uit:
’t is dringen en duwen
voor ’t voortschrijdend stuwen
en eindeloze vluchten van
roepend geluid;
en,
rasters onttrekken.
’t Is zichtbaar, ontastbaar
daar,
ja
waar kleuren ontspringen
als rivieren door haar.
Niet: dorstloos lessen
maar
lesloos dorsten.
Zouden
in mijn hand verwelken
als ik bloemen met je pluk?
Jeroen De Brauwer 
Plaats een reactie